Μποστ

(Κωνσταντινούπολη 1918 – 1995). Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του ζωγράφου, γελοιογράφου και θεατρικού συγγραφέα Μέντη Μποσταντζόγλου. Σπούδασε (για 6 μήνες) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ασχολήθηκε, κυρίως, με την πολιτική γελοιογραφία, συνεργαζόμενος κατά καιρούς με διάφορες ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών και υπογράφων με το ψευδώνυμο Μ.. Τα κείμενα, που συνοδεύουν τις εικόνες του, είναι προέκτασή τους, γραμμένα στην καθαρεύουσα και με σκόπιμες ανορθογραφίες. Στα γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1945 με το βιβλίο του Άγιος Φανούριος. Ακολούθησαν τα έργα του: Σκίτσα του Μποστ (1959), Το λέφκωμα μου (1961), Σκίτσα και κείμενα (1963), Η αλληλογραφία μου με τον Κόστα (1963), Σκίτσα 73-74 (1974), 17 Αντι-κείμενα (1976) κ.ά. Έγραψε, επίσης, και τα θεατρικά Δον Κιχώτης και Φαύστα ή η απολεσθείς κόρη, ενώ συνεργάσθηκε με άλλους και για τη συγγραφή επιθεωρήσεων. Τέλος, χρονογραφήματά του δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Αυγή. Στο χώρο της ζωγραφικής, τέλος, ο Μ. ακολούθησε έντεχνο λαϊκό ύφος. Έργα του παρουσιάστηκαν σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Θεωρείται ως ο θεμελιωτής του ζωγραφικού χρονογραφήματος στη χώρα μας.